Ο Δρ. Edward Bloomer, αστρονόμος στο Βασιλικό Παρατηρητήριο του Greenwich, εξηγεί: «Το σενάριο πιθανώς να πραγματοποιηθεί περίπου 5 δισεκαμμύρια χρόνια. Έχουμε χρόνο μέχρι την φάση που ο ήλιος θα γίνει ένα γιγαντιαίο, κόκκινο άστρο».
Το γράφημα εξηγεί το τρομακτικό σενάριο που θα επιφέρει τη συντέλεια.
Ο Ήλιος, όπως και τ’ αστέρια, ουσιαστικά είναι μία γιγάντια, πυρηνική εστία που διασπά τα άτομα του ηλίου, υπό την ισχύ της βαρύτητας.
H τεράστια αυτή βαρυντική έλξη είναι που κρατά τους οκτώ πλανήτες και άπειρα άλλα αντικείμενα σε τροχιά.
Η ενέργεια που παράγεται από την πυρηνική σχάση εκπέμπεται στο διάστημα με την μορφή θερμότητας, διαμορφώνοντας βιώσιμο περιβάλλον που εκτείνεται πέρα από την Αφροδίτη, στην τροχιά του Άρη.
Πώς θα γίνει η μεταμόρφωση του Ήλιου σε γιγάντιο κόκκινο αστέρι
Σε περίπου 5.5. δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, ο ήλιος θα αρχίσει να μεταμορφώνεται σε γιγάντιο κατακόκκινο αστέρα.
«Αυτό θα συμβεί όταν εξαντληθεί το υδρογόνο που υπάρχει στον πυρήνα του Ήλιου», εξηγεί ο Δρ. Bloomer.
Τελικά, χωρίς υδρογόνο, ο πυρήνας, λόγω της βαρύτητας, θα καταρρεύσει.
Όσο τα εξωτερικά στρώματα θα καταρρέουν προς το εσωτερικό του, η πίεση και η θερμότητα θα γίνουν τόσο έντονες, ώστε τα στρώματα θα ενωθούν με τα άτομα του ηλίου, και θα μετατραπούν σε άνθρακα.
Η τελική έκρηξη ενέργειας θα προκαλέσει ηλιακή διαστολή σε εκατοντάδες χρόνια από το αρχικό του μέγεθος και την μετατροπή του σε κατακόκκινο αστέρα.
Ενώ η διαδικασία αυτή δεν θα γίνει σε μία νύχτα, θα είναι η μοιραία καταστροφή του ηλιακού συστήματος.
Ο Ερμής και η Αφροδίτη θα καταστραφούν
Σήμερα, το μέγεθος του Ηλίου είναι περίπου 1.4 εκατομμύρια χιλιόμετρα σε διάμετρο. Καθώς θα μετατρέπεται σε κόκκινο γίγαντα, θα διογκωθεί πάνω από 200 φορές απ’ το τωρινό του μέγεθος, αγγίζοντας τα 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα και παραπάνω, σε διάμετρο. Όταν συμβεί αυτό, οι εσωτερικοί πλανήτες-Ερμής και Αφροδίτη-, θα προσελκυθούν απ’ τον Ήλιο και θα καταστραφούν.
Το μέλλον της Γης
Κατά τον Δρ. Bloomer, «Το ακριβές μέγεθος του τεράστιου κόκκινου αστεριού δεν είναι γνωστό, έτσι η Γη παραμένει ένα ενδιαφέρον σημείο».
Σε απόσταση 148.22 εκατομμυρίων χλμ. από τον Ήλιο, υπολογίζουμε ότι η Γη θα καεί.
Ωστόσο, 186 εκατομμύρια μίλια είναι το ανώτατο όριο για τη διαστολή του Ηλίου, και ενδέχεται να μην το αγγίξει.
Σύμφωνα με τον Δρ. Bloomer: «Στο μέγιστο των πιθανών μεγεθών, η Γη μπορεί να αφομοιωθεί πλήρως απ’ τον Ήλιο. Στο μικρότερο δυνατό των πιθανοτήτων, ενδέχεται να μην απορροφηθεί.
Ο Ερμής και η Αφροδίτη θ’ αφομοιωθούν από τη διαστολή του Ήλιου και οι εσωτερικοί πλανήτες θα χάσουν την ατμόσφαιρά τους. Οι εξωτερικοί πλανήτες θα επηρεαστούν λιγότερο απ’ την αλλαγή. Πηγή: NASA /JPL – Caltech/R. Hurt
Πιθανή η απορρόφηση άλλων πλανητών
Ακόμη και αν ο Ήλιος δεν καταπιεί τη Γη, τα νέα δεν είναι ευχάριστα. Σύμφωνα με τον Δρ. Bloomer, «η επιφανειακή θερμοκρασία της Γης θα σημαίνει ότι η ατμόσφαιρα θα καταστραφεί και οι ωκεανοί θα βράζουν», προσθέτοντας, «η εναπομείνασα Γη θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση ένα βραχώδες τοπίο καμένο απ’ την ακτινοβολία».
Απ’ το κάψιμο δεν θα γλιτώσουν ούτε οι εξωτερικοί πλανήτες, όπως ο Άρης, o Δίας και ο Κρόνος, αφού θα επηρεαστούν από την έντονη ζέστη του κατακόκκινου αστέρα.
Αν ο Ήλιος διασταλεί, μπορεί να καεί μέσω της φωτοεξάτμισης, μία διεργασία όπου τα μόρια του υδρογόνου του νέφους φτάνουν σε θερμοκρασία τόσο υψηλή που αρχίζουν να κινούνται με τέτοια ταχύτητα, επαρκής για να ξεφύγουν από την έλξη του αστεριού. Στη συνέχεια, διασκορπίζονται στο διαστρικό διάστημα.
Πιθανότητα ζωής στον Τιτάνα
Όμως ο Δρ. Bloomer εξηγεί ότι μερικά μοντέλα προβλέπουν ότι ο Κρόνος μπορεί ξαφνικά να βρεθεί στο μέσο της νέας, βιώσιμης ζώνης του ήλιου.
«Σύμφωνα με κάποια μοντέλα, γύρω από τον Κρόνο η θερμοκρασία θα είναι λογικά ήπια. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει στον Κρόνο, αλλά υπάρχει η πιθανότητα να μπορεί να επιβιώσει στον δορυφόρο του, τον Τιτάνα».
Σήμερα ο Τιτάνας έχει πυκνή, αποπνικτική ατμόσφαιρα και λίμνες από υγρό αιθάνιο και μεθάνιο, λόγω των εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών. Το μέλλον, παραμένει διφορούμενο αντικείμενο έρευνας.
Τελικά, περίπου 7 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, όλη η ενέργεια του Ήλιου θα εξαντληθεί και θ’ αρχίσει ν’ αποβάλει τα εξωτερικά του στρώματα στο διάστημα, αφήνοντας πίσω ένα πλανητικό νεφέλωμα.
Τα νεφελώματα είναι τεράστιοι δακτύλιοι που σχηματίζονται από τα αστέρια που πεθαίνουν και προτού μετατραπούν σε λευκούς και θερμούς νανοαστέρες.
Το 2023, επιστήμονες έβγαλαν φωτογραφίες του Messier 57,ή δακτυλιοειδές νεφέλωμα, χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο James Webb Space, δίνοντας μία ιδέα τού πως θα γίνει κάποια μέρα ο Ήλιος.
Μεταβολές γύρω από την τροχιά του Ηλίου
Το 2023, επιστήμονες έβγαλαν φωτογραφίες του Messier 57,ή δακτυλιοειδές νεφέλωμα, χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο James Webb Space, δίνοντας μία ιδέα τού πως θα γίνει κάποια μέρα ο Ήλιος.
Στις τελευταίες φάσεις, ο Ήλιος θα ολοκληρώσει την μεταμόρφωση του ηλιακού συστήματος καθώς θ’ αφανίζει τους εξωτερικούς πλανήτες γύρω απ’ την τροχιά του.
Αν ο Ήλιος χάσει το 50% της μάζας του, οι δυνάμεις θα είναι τόσο ισχυρές, ώστε ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας θα εξαλειφθούν απ’ το ηλιακό σύστημα.
Όσο για την αστεροειδή σκόνη και το Νέφος του Όορτ που επίσης περιστρέφονται γύρω απ’ τον Ήλιο σε τροχιά, η μετατροπή τους εξαρτάται από την απόσταση.
Όσο ο Ήλιος θα διαστέλλεται στο τελικό, γιγαντιαίο του μέγεθος, τα αντικείμενα της αστεροειδούς ζώνης μπορεί να θερμανθούν τόσο, που τα παγωμένα αέρια και το νερό να εξαχνωθούν, αφήνοντας πίσω τους μόνο μεταλλικούς πυρήνες.
Το Νέφος του Όορτ
Το Νέφος του Oort-ένα αχανές, βραχώδες πεδίο περίπου 0.079 και 1.58 έτη φωτός απ’ τον Ήλιο-θα αλλάξει ελάχιστα. «Δεν θα παρατηρηθεί σημαντική διαφορά, λόγω της μεγάλης απόστασης απ’ τον Ήλιο», εξηγεί ο Δρ. Bloomer.
«Ανάλογα με τις αλλαγές, όπως η φόρα της στροφορμής του ηλιακού συστήματος λόγω της διαστολής του Ηλίου, σημεία όπως το Νέφος του Όορτ μπορεί να διαταραχθούν λίγο, και οι τροχιές των αντικειμένων της αχανούς αυτής περιοχής ν’ αλλάξουν»
«Γενικά, πιθανώς μην μεταβληθούν όσο το εσωτερικό ηλιακό σύστημα».
