Η μυθολογία, η λαογραφία, ακόμη και η Βίβλος, μας λένε ότι κάποτε γίγαντες περιπλανιόντουσαν στη Γη. Και, όπως αποδεικνύεται, υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.
Εκπληκτικά ανθρώπινα λείψανα έχουν βρεθεί στην πολιτεία της Νεβάδα των ΗΠΑ , με ορισμένους από τους σκελετούς να φτάνουν σε ύψος έως και 3 μέτρα.
Παράλληλα με το εκπληκτικό τους μέγεθος, τα σώματα – μερικά από τα οποία λέγεται ότι είχαν μουμιοποιηθεί – βρέθηκαν να έχουν κόκκινα μαλλιά .
Σύμφωνα με τους Paiute, μια φυλή που εγκαταστάθηκε στην περιοχή της Νεβάδα πριν από χιλιάδες χρόνια, κανίβαλοι, κοκκινομάλληδες γίγαντες που ονομάζονταν Si-Te-Cah ήρθαν στην Αμερική από ένα μακρινό νησί.
Ο θρύλος λέει ότι οι Σι-Τε-Κα διέσχισαν τον ωκεανό με σχεδίες φτιαγμένες από καλάμια και σύντομα έγιναν γνωστοί ως ψηλότεροι, δυνατότεροι και πιο σκληροί από τους συνηθισμένους ανθρώπους.
Στη συνέχεια, το 1911, ενώ έσκαβαν για γκουανό νυχτερίδας (ένα βασικό συστατικό του λιπάσματος από κοπριά νυχτερίδας) σε μια σπηλιά κοντά στην πόλη Λάβλοκ της Νεβάδα, ορισμένοι ανθρακωρύχοι ανακάλυψαν μια σειρά από παράξενα αντικείμενα.
Αυτό οδήγησε στην έναρξη δύο επίσημων ανασκαφών το 1912 και στη συνέχεια το 1924, κατά τις οποίες ανακτήθηκαν χιλιάδες αντικείμενα.
Ανάμεσα στα εντυπωσιακά ευρήματα ήταν οι μούμιες, με το παρατσούκλι «Γίγαντες του Λάβλοκ», οι οποίες είχαν ύψος μεταξύ 2,5 και 3 μέτρων, σύμφωνα με το Archaeology World .
Βρήκαν επίσης σανδάλια μήκους 38 εκατοστών που έδειχναν σημάδια φθοράς και έναν βράχο χαραγμένο με αυτό που φαίνεται να είναι ένα γιγάντιο αποτύπωμα χεριού.
Λίγο μετά τη δεύτερη ανασκαφή, το 1931, ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα Nevada Review-Miner , ισχυρίστηκε ότι δύο γιγάντιοι σκελετοί είχαν ανακαλυφθεί σε έναν ξερό πυθμένα λίμνης κοντά στο Λάβλοκ.
Αυτά τα λείψανα είχαν ύψος 2,5 και 3 μέτρων αντίστοιχα και μουμιοποιήθηκαν με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι.
Ο θρύλος αυτών των παράξενων ανθρώπων ξεπροβάλλει σε όλη την Αμερική. Για παράδειγμα, τον δέκατο έκτο αιώνα, ένας Ισπανός κατακτητής, ονόματι Πέδρο Σιέζα ντε Λεόν, κατέγραψε μια αρχαία περουβιανή ιστορία για την προέλευση των γιγάντων.
Στην αφήγησή του, ο ντε Λεόν έγραψε ότι οι πανύψηλες μορφές «ήρθαν δια θαλάσσης με σχεδίες από καλάμια [σαν] μεγάλες βάρκες» και ότι «μερικοί από τους άνδρες ήταν τόσο ψηλοί που από το γόνατο και κάτω ήταν τόσο μεγάλοι όσο το μήκος ενός συνηθισμένου άνδρα με αρκετά μεγάλο μέγεθος».
Λέγεται ότι οι Παϊούτε αντέδρασαν μετά από χρόνια τρομοκρατίας και κανιβαλισμού από τους Σι-Τε-Κα.
Επιπλέον, ψηλά στις Άνδεις, ανάμεσα στο Περού και τη Βολιβία, έχουν βρεθεί σκελετοί με επιμήκη κρανία. Τα λείψανα λέγεται ότι είναι περίπου 3.000 ετών και πολύ μεγαλύτερα από τα κανονικά ανθρώπινα.
Είναι ενδιαφέρον ότι μερικοί από αυτούς βρέθηκαν επίσης να έχουν κόκκινα μαλλιά.
Σύμφωνα με το Archaeology World , ορισμένοι επιστήμονες αποδίδουν αυτό το κοκκινωπό χρώμα στο περιβάλλον στο οποίο θάφτηκαν τα σώματα. Ωστόσο, άλλοι το θεωρούν ως απόδειξη της ύπαρξης των Si-Te-Cah και των συγγενών τους.
Σύμφωνα με τη φυλή Παϊούτε, οι Σι-Τε-Κα κήρυξαν πόλεμο εναντίον τους και εναντίον όλων των άλλων γειτονικών φυλών, σπέρνοντας τον τρόμο και την καταστροφή. Μετά από χρόνια αγώνων, οι φυλές ενώθηκαν ενάντια σε αυτόν τον τρομερό εχθρό.
Ορισμένοι ειδικοί λένε ότι έχουν βρεθεί σκελετικά στοιχεία γιγάντων σε όλη την περιοχή της Νεβάδα και αλλού στην Αμερική.
Τελικά, οι τελευταίοι εναπομείναντες γίγαντες εκδιώχθηκαν και αναζήτησαν καταφύγιο μέσα στη σπηλιά Λάβλοκ.
Αρπάζοντας την ευκαιρία, οι φυλές έβαλαν φωτιά στην είσοδο του σπηλαίου, πνίγοντας και καίγοντας ζωντανούς τους λίγους Σι-Τε-Κα που είχαν απομείνει.
Είναι ενδιαφέρον ότι, όταν έγιναν οι αρχικές ανακαλύψεις στο σπήλαιο το 1911, βρέθηκαν στοιχεία ακραίας καύσης κοντά στην είσοδό του, σύμφωνα με το History Channel.
