Δημοσιογράφος μέλος ΕΣΗΕΑ
Το φετινό Big Brother δεν ήταν απλώς ένα ακόμη reality. Ήταν κάτι βαθύτερο. Μια κοινωνική μικρογραφία, ένα πείραμα διαπαιδαγώγησης, μια σύγκρουση χαρακτήρων που παραδόξως λειτούργησε εκπαιδευτικά, σχεδόν καθαρτικά, για το κοινό.
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι συμμετέχοντες δεν καθορίστηκαν μόνο από την ανάγκη για προβολή ή τη θεαματικότητα. Αντιθέτως, πρόβαλαν συμπεριφορές, αρχές και ψυχικά αποθέματα που ανέδειξαν μια άλλη διάσταση του τηλεπαιχνιδιού: την προσωπική εργασία ως ηθικό αποτέλεσμα του χαρακτήρα. Όποιος άντεξε, όποιος διαχειρίστηκε με ωριμότητα τις συγκρούσεις και τις αντιξοότητες, κατάφερε να ξεχωρίσει – όχι γιατί φώναξε πιο δυνατά, αλλά γιατί στάθηκε όρθιος με αξίες.
Ανάμεσά τους, ξεχώρισε η Ασουμανάκη. Ένα κορίτσι από την Κρήτη, που σήμερα ζει στον Ιστορικό Μαραθώνα Αττικής . Η Κάτοικος του Μαραθώνα μας , κατάφερε να συγκινήσει, να εκπλήξει και τελικά να αγαπηθεί. Μια νεαρή γυναίκα που ενσάρκωσε τη ζωή, τη δύναμη, τη συνέπεια, τη στοργή – στοιχεία σπάνια πια στα τηλεοπτικά format. Η Ασουμανάκη δεν ήταν ένας “χαρακτήρας”. Ήταν ένα πρόσωπο με ειλικρίνεια, που άξιζε να φύγει από το σπίτι του Big Brother με το έπαθλο των 100.000 ευρώ.
Όσο για τον μεγάλο νικητή, τον Χρήστο Τεντόπουλο, έχω μόνο τα καλύτερα να πω: ένας άνθρωπος με οικογενειακές αξίες και αγάπη για τον συνάνθρωπο του. Του εύχομαι «σε καλή μεριά» το έπαθλο και κάθε επιτυχία στη συνέχεια της ζωής του.
Το Big Brother απέδειξε πως όταν επενδύσεις σε χαρακτήρες με ψυχή και ουσία, το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο η τηλεθέαση είναι η σύνδεση με τον τηλεθεατή. Και αυτή η σύνδεση αποτυπώθηκε στις χιλιάδες τηλεφωνικές ψήφους, που οδήγησαν σε ένα οικονομικά εξαιρετικό αποτέλεσμα για το κανάλι.
Προσωπικά, στήριξα τον Big Brother και πίστεψα από την αρχή ότι άξιζε να προβάλλεται από τον ΣΚΑΪ. Το τηλεπαιχνίδι απέκτησε την παραγωγική και επικοινωνιακή ώθηση που χρειαζόταν. Ελπίζω η ίδια πίστη να βρει ευήκοα ώτα και στην ΕΡΤ , που οφείλει να αναγνωρίζει την αξία των τηλεοπτικών προϊόντων όταν αυτά αντανακλούν την κοινωνία μας με τρόπο υπεύθυνο και αποδοτικό όχι μόνο ηθικά αλλά και εμπορικά.
Γιατί όταν η τηλεόραση σταματά να κυνηγά τη στείρα πρόκληση και επενδύει στον άνθρωπο, τότε το παιχνίδι γίνεται ζωντανή τηλεόραση με ουσία.
