Ένα τσουνάμι, του οποίου η ενέργεια ήταν 30.000 φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που προκλήθηκε τον Δεκέμβριο 2004 μετά από υποθαλάσσιο σεισμό στον Ινδικό Ωκεανό, προκαλώντας περισσότερα από 230.000 θύματα, θεωρούν οι επιστήμονες ότι κρύβεται πίσω από την σχεδόν καθολική εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Αυτό προκύπτει από μια νέα μελέτη την οποία πραγματοποίησαν ερευνητές από τις ΗΠΑ, τη Νέα Ζηλανδία και τη Γκάνα, με επικεφαλής τη Μόλι Ρέιντζ του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “AGU Advances” της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής.
Αιτία για το «σούπερ» τσουνάμι, ήταν ένας μεγάλος αστεροειδής, στον οποίο δόθηκε το όνομα Τσιξουλούμπ. Σύμφωνα πάντα με την νέα μελέτη, ο αστεροειδής, εκτιμήθηκε ότι είχε διάμετρο 10 έως 14 χιλιομέτρων και προσέκρουσε στον πλανήτη μας με ταχύτητα 12 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Έπεσε στην περιοχή του σημερινού Γιουκατάν στο Μεξικό σε γρανιτικό φλοιό πάνω από τον οποίο υπήρχαν παχιά στρώματα ιζημάτων και ρηχά νερά θάλασσας, ανοίγοντας έναν κρατήρα διαμέτρου περίπου 100 χιλιομέτρων και εκτινάσσοντας τεράστιες ποσότητες πυκνών νεφών σκόνης και αιθάλης στην ατμόσφαιρα.
Όπως ανέφεραν οι ερευνητές, βασίζουν τις εκτιμήσεις τους σε ένα νέο υπολογιστικό μοντέλο, το οποίο τροφοδότησαν με όλα τα διαθέσιμα γεωλογικά και ωκεανογραφικά δεδομένα από περίπου 100 περιοχές της Γης.
Περίπου πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια ο Τσιξουλούμπ έπεσε σύμφωνα με τους επιστήμονες στη γη και φαίνεται ότι συνέβαλε καθοριστικά στην εξαφάνιση σχεδόν όλων των δεινοσαύρων και περίπου των τριών τετάρτων όλων των ειδών ζώων και φυτών.
Η μελέτη μάλιστα έδειξε ότι αρχικά προκλήθηκε ένα τσουνάμι ύψους 1,5 χιλιομέτρου που ταξίδεψε χιλιάδες χιλιόμετρα σχεδόν σε όλους τους ωκεανούς του πλανήτη. Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της έρευνες όμως δεν σταματούν εδώ. Περίπου 2.5 λεπτά μετά το πλήγμα υψώθηκε από το σημείο πρόσκρουσης ένα πανύψηλο τείχος νερού ύψους 4,5 χιλιομέτρων, το οποίο γρήγορα υποχώρησε. Όμως δέκα λεπτά μετά την πρόσκρουση και σε απόσταση έως 220 χιλιομέτρων ένα κύμα τσουνάμι ύψους 1,5 χιλιομέτρου άρχισε να σαρώνει τον ωκεανό προς όλες τις κατευθύνσεις. Σχεδόν τέσσερις ώρες μετά, τα κύματα, κινούμενα με υποθαλάσσια ταχύτητα 20 εκατοστών το δευτερόλεπτο, είχαν φθάσει στον Ειρηνικό Ωκεανό, ενώ έπειτα από 24 ώρες, έχοντας διασχίσει το μεγαλύτερο μέρος του Ειρηνικού από τα ανατολικά και του Ατλαντικού από τα δυτικά, είχαν πλέον εισέλθει στον Ινδικό Ωκεανό και από τις δύο πλευρές του. Τέλος, περίπου δύο ημέρες μετά την πρόσκρουση του αστεροειδή στη γη, απανωτά τσουνάμι ύψους πολλών μέτρων είχαν πλήξει τις περισσότερες ακτογραμμές του πλανήτη, πλημμυρίζοντας και διαβρώνοντας τις.
