Είμαι φοιτήτρια της Νομικής Σχολής Αθηνών και διανύω το τέταρτο έτος. Ποτέ δεν περίμενα πως θα έπρεπε ως φοιτήτρια να έρθω αντιμέτωπη με μια τέτοια κατάσταση. Κατά τη διάρκεια της εξεταστικής περιόδου, όπου καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε απέναντι σε απαιτητικά μαθήματα, ενημερωνόμαστε την Πέμπτη 18/1 από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η εξέταση της Δευτέρας και της Τρίτης δεν θα διενεργηθεί. Ο λόγος: η γενική συνέλευση της σχολής αποφάσισε αυθαίρετα να κάνει κατάληψη, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και χωρίς την ύπαρξη κάποιου καταστατικού.
Μετά αυτό το πρώτο σοκ για όλους μας και παρά την έντονη διαμαρτυρία της πλειονότητας της σχολής, η εξέτασή μας απλώς χάθηκε, έτσι απλά. Επειτα μας ενημερώνουν πως, προκειμένου να αποφασίσουμε για το μέλλον της σχολής και γενικότερα της εξεταστικής, θα πρέπει να προσέλθουμε στη γενική συνέλευση και να ψηφίσουμε δημοκρατικά για να βρούμε μια λύση στο ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Η προσέλευση πράγματι ήταν σημαντική, καθώς πολλά παιδιά, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, αποφασίσαμε να παραμερίσουμε το πρόγραμμά μας προκειμένου να δώσουμε το παρών και να πάρουμε όλοι μαζί μια απόφαση.
Δυστυχώς, όμως, κανείς δεν περίμενε την κατάσταση που αντικρίσαμε. Πέρα από τις πολύωρες ομιλίες, οι οποίες δεν είχαν καμία σχέση με το ζητούμενο θέμα, π.χ. ομιλίες για την Παλαιστίνη, για τα Τέμπη, για ένα ρολόι που φορούσε κάποιος αξίας 25.000 ευρώ, συμμετείχαν πάρα πολλά άτομα τα οποία δεν ήταν φοιτητές της Νομικής ή, ακόμα χειρότερα, δεν ήταν καν φοιτητές. Επομένως μπορείτε να αντιληφθείτε πόσο ασφυκτικό ήταν το κλίμα μέσα στην αίθουσα. Παρά ταύτα πολλά άτομα τα οποία προσπάθησαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στην κατάληψη δυστυχώς δεν τα κατάφεραν, καθώς υπήρχαν τα γνωστά γιουχαρίσματα και γενικότερα ένα κλίμα που μόνο συζήτηση δεν μπορούσε να διεξαχθεί.
Βέβαια, όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που ακολούθησε. Αφού είχαμε ακούσει για 5 ώρες κατά το πλείστον ασυνάρτητες ομιλίες, μας ενημέρωσαν πως σε λίγα λεπτά θα πραγματοποιηθεί η ψηφοφορία. Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να τονίσω το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της σχολής απαιτούσε να γίνει ψηφοφορία πολύ νωρίτερα, καθώς δεν μπορούσαν όλοι να διαθέσουν 5 ώρες.
Οταν ανακοινώθηκε ότι επρόκειτο να ψηφίσουμε, μας ενημέρωσαν ότι θα κλείσουν τις πόρτες για να διεξαχθεί η ψηφοφορία. Προς έκπληξή μας είδαμε στις πόρτες της σχολής μας, της Νομικής Σχολής Αθηνών, κουκουλοφόρους οι οποίοι ήταν για να μας εκφοβίσουν να φύγουμε και να μη συμμετάσχουμε στην ψηφοφορία. Για να καταλάβετε, θα έκλειναν τις πόρτες με τους κουκουλοφόρους και με αυτόν τον τρόπο θα παίρναμε όλοι μαζί μια –εννοείται– δημοκρατική απόφαση. Η αντίδρασή μου σε αυτό το γεγονός ήταν να πιάσω τους φίλους μου και να φύγουμε από τη σχολή τρέχοντας. Φυσικά, μέσα σε αυτό το κλίμα υπήρξαν φωνές, ξυλοδαρμοί, μέχρι και λιποθυμία. Δεν ήμασταν διατεθειμένοι προκειμένου να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας να γίνουμε θύματα ξυλοδαρμού. Η γενική συνέλευση αποφάνθηκε υπέρ της κατάληψης… Νομική Τσίρκο!
Η σημερινή κατάσταση αποτελεί ένα παράδειγμα φασισμού τρομοκρατίας, το οποίο δεν θα πρέπει να λαμβάνει χώρα σε κανένα πανεπιστήμιο και γενικά ποτέ και πουθενά. Ζούμε υποτίθεται σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, σε μια δημοκρατία η οποία πρέπει να μας προστατεύει, η οποία πρέπει να είναι εκεί για εμάς, όχι σε μια δημοκρατία στην οποία να μας επιβάλλονται οι απόψεις των εκφοβιστών (και δη αργόσχολων ανθρώπων). Δεν είναι δυνατόν να μπορούν να πάρουν 10 άτομα απόφαση για τις ζωές 2.000 ατόμων. Η κατάληψη, ναι, αποτελεί δικαίωμά μας, αλλά είναι ένα δικαίωμα το οποίο πρέπει να εκφράζει την πλειονότητα, ειδάλλως είναι παράνομη.
Αυτή λοιπόν είναι η πραγματικότητα την οποία βιώνουν οι φοιτητές. Μέσα σε μια αβεβαιότητα ζούμε, χωρίς να ξέρουμε τι πρόκειται να ακολουθήσει, αν θα δώσουμε ή όχι μαθήματα, αν θα υπάρξει ή όχι εξεταστική. Οι καταλήψεις που γίνονται σε όλη τη χώρα είναι αποτέλεσμα βίας και τρομοκρατίας, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική βούληση των φοιτητών. Για αυτό θα θέλαμε να ζητήσουμε με τη σειρά μας να μην υποβαθμίζεται το επίπεδο της σχολής. Να μην αναγκάζονται οι φοιτητές να χάνουν έτσι τα εξάμηνά τους και να πηγαίνει όλο τους το μέλλον πίσω. Προσωπικά είχα στόχο τον Σεπτέμβριο να ξεκινήσω το μεταπτυχιακό μου· το θέμα είναι θα με αφήσουν;
