Η ιαπωνική φράση Shinrin-yoku 森林浴 αποδίδεται στα ελληνικά ως «κολυμπώντας στο δάσος» (forest bathing): ένας ενδεικτικός, αλλά όχι ευρέως διαδεδομένος όρος, που επινοήθηκε το 1982 από τον Tomohide Akiyama, τότε υπουργό Γεωργίας, Δασών και Αλιείας της Ιαπωνίας.
Αυτή η έννοια, που βρίσκεται στην καρδιά της νέας έκθεσης σύγχρονης τέχνης του PCAI σε συνεργασία με τον Βοτανικό Κήπο Ι. & Α. Ν. Διομήδους, παραπέμπει στην πανάρχαια συνήθεια να περνά κανείς χρόνο κοντά στη φύση.
Να βρίσκεται ανάμεσα σε δέντρα και άγρια φυτά, απορροφημένος από τη χλωρίδα και την πανίδα που τον περιβάλλει, χωρίς να αποσπάται από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας και τις ηλεκτρονικές συσκευές.
Τα έργα της έκθεσης, είτε πρόκειται για εγκαταστάσεις, φωτογραφία, γλυπτική, ΑΙ, εικονογραφήσεις ή φιλμ, επιδιώκουν την αλληλεπίδραση με τον βοτανικό κήπο, την περιβάλλουσα δασική περιοχή, τις λίμνες με νούφαρα, τα ξέφωτα και τα θερμοκήπια. υπογραμμίζοντας, παράλληλα, τον ρόλο του κήπου ως περιοχή προστασίας χιλιάδων ειδών χλωρίδας και ως καταφύγιο της τοπικής, άγριας πανίδας.
Η θεραπευτική επίδραση της φύσης
Η έκθεση Shinrin-yoku διερευνά τη θεραπευτική επίδραση της φύσης και του αρχέγονου δάσους, καθώς και την έννοια του νερού σε συνάρτηση με τα περάσματα και τις διαδρομές του Édouard Glissant και το Γιουνγκιανό ασυνείδητο.
Eπιδιώκει να εμβαθύνει μεταξύ άλλων σε μυθολογίες και έθιμα σε σχέση με τη φύση και το νερό, με ένα πρώτο σημείο αφετηρίας την ελεύθερη κατάδυση των ama (海, γυναίκες της θάλασσας), μητριαρχικές κοινότητες της Ασίας, η πρακτική των οποίων χρονολογείται εδώ και 2000 χρόνια περίπου.
