Η ισχυρή εξάδα του Μεγάρου Μαξίμου καλείται να διαχειριστεί την αλλαγή σελίδας στη χώρα με ένα βασικό χαρακτηριστικό: Πρέπει να σπάσει αβγά και πρέπει να το κάνει γρήγορα. ΓιάννηςΜπρατάκος, Άκης Σκέρτσος, Σταύρος Παπασταύρου, Μάκης Βορίδης και Θανάσης Κοντογεώργης είναι ξεκάθαρα η κλειστή έμπειρη ομάδα που θα χειρίζεται την μεγάλη εικόνα του κυβερνητικού έργου. Στο ίδιο κάδρο, με διαφορετικό ρόλο είναι βεβαίως και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, επίσης πολύ ισχυρό πρόσωπο για την επόμενη τετραετία, ο οποίος για κάποιο διάστημα θα εξακολουθεί να είναι και γραμματέας του κόμματος.
Αυτό είναι το λεγόμενο «επιτελικό κράτος Νο2». Καθένας τους έχει την δική του διαδρομή. Οι ρόλοι τους είναι διακριτοί και η εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού στα πρόσωπά τους κάτι παραπάνω από δεδομένη. Αυξημένες αρμοδιότητες έχει σαφέστατα ο βασικός πυλώνας του Μαξίμου που είναι ο Γιάννης Μπρατάκος που παραμένει υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, λειτουργώντας ως διευθυντής του γραφείου του κ. Μητσοτάκη.
Έχει αυτό που λέμε αναλυτική σκέψη και ταυτόχρονα ικανότητα αντίληψης, ελέγχου και αξιολόγησης των συναισθημάτων. Πίσω από τον Άκη Σκέρτσο, αθόρυβος και αποτελεσματικός ο Θανάσης Κοντογεώργης που από τη θέση γενικού γραμματέα αναβαθμίζεται σε θέση υφυπουργού. Σημαντική θεωρείται και η επιστροφή του εμπειρότατου Σταύρου Παπασταύρου ο οποίος γνωρίζεται από τα παλιά και με τον Άκη Σκέρτσο και με τον Γιάννη Μπρατάκο και διατηρούν πολύ καλή χημεία.
Ο έτερος υπουργός Επικρατείας, Μάκης Βορίδης, θα έχει ένα ρόλο «κυματοθραύστη» στη Βουλή. Θα είναι βεβαίως τα μάτια και τα αυτιά του πρωθυπουργού στη Βουλή και θα αναλάβει το δύσκολο έργο να αποκρούει τις επιθέσεις εναντίον της κυβέρνησης αφού σε επίπεδο τόσο ουσίας, όσο και ρητορικής ο Μάκης Βορίδης έχει αποδείξει ότι είναι ένας πολύ δύσκολος κοινοβουλευτικός αντίπαλος.
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σήμερα σε εξαιρετικά προνομιούχα πολιτική θέση. Παίζει χωρίς αντίπαλο, τόσο εσωκομματικά όσο και στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Θεωρητικά θα μπορούσε να επιχειρήσει μεγάλες τομές ρισκάροντας προκειμένου να γράψει ιστορία ως ο άνθρωπος που πραγματικά εκσυγχρόνισε την Ελλάδα. Το πολιτικό κόστος ενδέχεται να είναι μεγάλο. Αν δεν προχωρήσει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις εμπροσθοβαρώς, στο διάστημα που έχει «νωπή» λαϊκή εντολή, θα είναι δύσκολο σε δεύτερο χρόνο να απορροφήσει τυχόν κραδασμούς.
