To τέλος των influencers

Η αλήθεια είναι ότι είχαμε βαρεθεί να τους βλέπουμε. Αναγνωρίσιμα κορίτσια και αγόρια σε παραλήρημα, να ανεβάζουν καθημερινά φωτογραφίες και βίντεο με τα ρούχα τους, δανεικά σύνολα-κράχτες, σαν κινούμενες κρεμάστρες και διαφημίσεις μαζί με ασορτί hashtags, σε αναρτήσεις με τοποθέτηση προϊόντος σαν από φωτοτυπικό μηχάνημα του μέλλοντος.

Και τώρα που διαπιστώνουμε σιγά-σιγά, από τις πρώτες σειρές στις Εβδομάδες Μόδας, στα εξώφυλλα των περιοδικών, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ότι μειώνονται οι εμφανίσεις των φωτογενών προσώπων της σύγχρονης ζωής, αισιοδοξούμε πως επιστρέφουμε στην κανονικότητα, με πιο φυσιολογικά πρότυπα.

Η αλλαγή αυτή οφείλεται κυρίως στους καλλιτεχνικούς διευθυντές και ιδιοκτήτες ιστορικών οίκων μόδας, που δηλώνουν κουρασμένοι από την υπερέκθεση των ίδιων προσώπων και επιδιώκουν την αναζήτηση της χαμένης αποκλειστικότητας.

Πλέον, δεν στέλνουν προσκλήσεις σε influencers (ή τουλάχιστον όχι σε όλους), ούτε πληρώνουν υπέρογκα ποσά για μια ανάρτηση. Με τη δικαιολογία της «περιορισμένης χωρητικότητας» και της «προτεραιότητας σε άλλες αγορές», αρνούνται πλέον να στείλουν προσκλήσεις στους «μαϊντανούς» του κόκκινου χαλιού.

Γιατί, τελικά, «πουλάει» περισσότερο η Emma Stone ως πρέσβειρα στον Louis Vuitton, παρά η Kim Kardashian στον Balenciaga. Τουλάχιστον για την ώρα. Στις πρόσφατες Εβδομάδες Μόδας για το καλοκαίρι του 2026, μειώθηκε σημαντικά ο αριθμός των καλεσμένων, ενώ σχολιάστηκε έντονα η απουσία των influencers από τις πρώτες σειρές.

Μόλις πριν από δύο χρόνια, οι περισσότεροι οίκοι επένδυαν αποκλειστικά στους δημιουργούς περιεχομένου, αφήνοντας ελάχιστο χώρο στον παραδοσιακό Τύπο. Σήμερα, όμως, η εικόνα μιας influencer με κινητό στο χέρι και δανεικό σύνολο από brand, φαίνεται παρωχημένη.

Οι ιστορικοί οίκοι επιδιώκουν να αναβιώσουν το απρόβλεπτο και τη μυστικοπάθεια, στοιχεία που κάποτε χαρακτήριζαν τη μόδα. Στην περίπτωση του Jonathan Anderson, που αποθεώθηκε στο ντεμπούτο του για τον Dior, δεν συγκίνησε μόνο για τις τάσεις που παρουσίασε αλλά και για τους ανθρώπους που ήταν εκεί για να γίνουν μάρτυρες μιας καινούργιας εποχής. Άνθρωποι που γνωρίζουν την ιστορία της μόδας, της αισθητικής, της κουλτούρας, οι οποίοι δεν μένουν μόνο στην πρώτη ανάγνωση ενός ασπρόμαυρου λογότυπου.

Ας αποχαιρετήσουμε, λοιπόν, τους Instagrammers και τους TikTokers και ας καλωσορίσουμε τα πραγματικά πρότυπα: μοντέλα, αθλητές, καλλιτέχνες, ακόμη και CEOs εταιριών, ανθρώπους που ξεχωρίζουν για τα προσωπικά τους επιτεύγματα και τις ιστορίες τους. Προτιμάς να ταυτιστείς με μια πρωταθλήτρια του στίβου από την Chiara Ferragni…

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον οικονομικό παράγοντα, καθώς ορισμένες πρωταγωνίστριες των social media ζητούσαν υπέρογκα ποσά για μια ανάρτηση, μια εμφάνιση, μια φωτογράφηση, μια καμπάνια, ένα βίντεο. Οι υπεύθυνοι μάρκετινγκ των κολοσσών της μόδας, θέλοντας να ελέγχουν το αφήγημά τους, αφήνουν πίσω τις «στημένες» φωτογραφίες με το ψεύτικο αποτέλεσμα μετά τα φίλτρα, το ρετούς, την επιδίωξη της τελειότητας. Πολύ απλά, γιατί και το ποσοστό των ακολούθων δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική επιρροή στις πωλήσεις.

Καθώς μάλιστα οι δημιουργοί είναι πλέον υποχρεωμένοι από τον νόμο να δηλώνουν πότε πρόκειται για διαφημιστικό περιεχόμενο ή δώρο, συνειδητοποιούμε ότι έχει μειωθεί ακόμη περισσότερο η αξιοπιστία των influencers, οι οποίοι, με τη σειρά τους, στρέφονται σε πιο εμπορικά brands και αυτομάτως χάνουν το κύρος που τους συνέδεε με τον κόσμο της πολυτέλειας.

Ως θεατές αυτής της νέας στρατηγικής, απολαμβάνουμε πιο υγιή πρότυπα, όμορφα, αληθινά μοντέλα, όμορφα κορίτσια και αγόρια, τα οποία δεν γνωρίζουμε απαραίτητα με το ονοματεπώνυμό τους, αθλητές, διεθνείς περσόνες, ανθρώπους που έχουν εργαστεί και κατακτήσει το κοινό τους. Έχουν στιλ, όχι επειδή το αγοράζουν, ούτε επειδή διαβάζουν κάποιο σενάριο.

Και υπάρχουν πάλι οι «ειδικοί» της μόδας, οι fashion editors που επανασυστήνονται ως σχολιαστές με άποψη, όχι για τα likes, αλλά για την ουσία. Από την πρώτη σειρά, για ό,τι είδαν και ό,τι δεν είδαν ή θα ήθελαν να δουν. Κι αυτό από μόνο του είναι το ζητούμενο, καθώς ο κόσμος ενδιαφέρεται ξανά για τη μόδα, όχι απλώς για το πώς να τη φορέσει.

Λέτε να αρχίσουμε να αδιαφορούμε για το ποιος φορούσε τι; Και να αρχίσουμε να εκτιμάμε περισσότερο ποιος έχει κάτι ουσιαστικό να πει; Αν δούμε πιο προσεκτικά τα βίντεο που ανεβαίνουν καθημερινά στο TikTok, θα καταλάβουμε πως εκείνα που ξεχωρίζουν είναι τα αυθόρμητα, ειλικρινή βίντεο κι όχι οι πόζες που θυμίζουν editorial περιοδικού ή διαφήμιση για σαμπουάν και οδοντόκρεμα.

Λέμε «ναι» σε όσους δεν γίνονται «viral» λόγω αριθμού ακολούθων, αλλά για το κύρος τους.

Μετά τους «μαυροντυμένους» και τα «παγόνια» στις πρώτες σειρές, ας χειροκροτήσουμε τους αληθινούς ανθρώπους. Μπορεί να μην έχουν ιδέα από prêt-à-porter και couture, αλλά μετά τη Leonie Hanne και την Tavi Gevinson, η πολυτέλεια δείχνει να επιστρέφει στις ρίζες της — στη σιωπηλή γοητεία της ατέλειας. Από τα stories στα πραγματικά stories. Οι influencers φεύγουν, οι haters έρχονται.