Τα ανοίγματα στις τοπικές κοινωνίες δίνουν «αέρα» για περισσότερη δουλειά, ειδικά στην Αττική, στην οποία το ΠΑΣΟΚ κατέγραψε χαμηλότερα ποσοστά στις εθνικές εκλογές.
Επισήμως, το ΠΑΣΟΚ δεν δίνει χρίσματα στους δήμους – η λογική του Νίκου Ανδρουλάκη επιτάσσει «ακηδεμόνευτες» διεργασίες από τις τοπικές κοινωνίες, ώστε η αυτοδιοίκηση να απεγκλωβιστεί από τους περιορισμούς που της επιβάλλει η διασύνδεσή της με τα κόμματα.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως στη Χαριλάου Τρικούπη δεν γνωρίζουν πολύ καλά τη δύναμη που έχουν σε επίπεδο αυτοδιοίκησης – και πως αυτή θα καταγραφεί, είτε με πιο «πράσινους» υποψηφίους είτε με ευρύτερα σχήματα, σε δήμους όλης τη χώρας.
Παραδείγματα πασοκικών υποψηφιοτήτων είναι αυτά του Νίκου Ζενέτου στο Ιλιον, του Ανδρέα Ευθυμίου στο Μοσχάτο, ενώ από τη Βόρεια Ελλάδα χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτές του Σίμου Δανιηλίδη στον Δήμο Νεάπολης-Συκεών, αλλά και του Θεόδωρου Παπαδόπουλου στη Θέρμη.
Ως υποψηφιότητες με στηρίγματα τόσο στον πασοκικό χώρο όσο και σε ευρύτερες δυνάμεις κατεβαίνουν, μεταξύ άλλων, η Μαρία Ανδρούτσου (Αγιος Δημήτριος), ο Γιώργος Χατζηδάκης (Ηλιούπολη), ο Χρήστος Βοσκόπουλος (Καισαριανή), ο Νίκος Μπάμπαλος (Ηράκλειο), ο Στέφανος Βλάχος (Πετρούπολη), ο Κώστας Ασκούνης (Καλλιθέα) και εκτός Αττικής πρόσωπα όπως ο Λάζαρος Μαλούτας (Κοζάνη) και ο Γιάννης Λυμπέρης (Ηλιδα).
Η Κρήτη έχει το δικό της ενδιαφέρον και λόγω του ειδικού συμβολισμού της για τη Δημοκρατική Παράταξη, αλλά και λόγω του ρόλου που έπαιξε στην άνοδο του ποσοστού του κόμματος στη διπλή εθνική αναμέτρηση.