Συμπληρώθηκαν χθες 31 χρόνια από τη δολοφονία του δημοσιογράφου Θεόφιλου Γεωργιάδη στην Κύπρο. Ο Θεόφιλος, που ήταν 37 ετών όταν δέχθηκε πέντε σφαίρες έξω από το σπίτι του, είχε επιδείξει τεράστια δράση στον κυπριακό αντικατοχικό αγώνα, στην αναζήτηση των αγνοουμένων του 1974, αλλά και στη διεθνοποίηση του κουρδικού ζητήματος. Υπήρξε πρωτοστάτης της ελληνοκουρδικής φιλίας και βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του ΡΚΚ στην Ελλάδα, του περιοδικού «Φωνή του Κουρδιστάν».
Γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Το 1975 κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην 32α Μοίρα Καταδρομών με το βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Συνέχισε να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και προάχθηκε στο βαθμό του Υπολοχαγού. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και εξειδικεύθηκε στην τουρκολογία, με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, αρχικά προσλήφθηκε στην αστυνομική υπηρεσία, με ειδικότητα στα τουρκικά θέματα. Αργότερα, το 1986, η επιστημονική κατάρτιση του Θεόφιλου του επέτρεψε να καταλάβει τη θέση του λειτουργού τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (Γ.Τ.Π. Press & Information Office) της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η αντικατοχική δράση του και η Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν
Οι σπουδές και η συνεχής μελέτη τον κατέστησαν βαθύ γνώστη της τουρκικής ιστορίας και γλώσσας. Υπήρξε οξυδερκής παρατηρητής και επιστημονικός στρατηγικός αναλυτής της σύγχρονης τουρκικής πραγματικότητας. Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, από αυτή την κυβερνητική θέση, τα προσόντα του προς όφελος της πατρίδας του, καθώς βασική του ευθύνη στο Γ.Τ.Π. ήταν η καθημερινή μελέτη του τουρκικού Τύπου και η υποβολή σχετικών εκθέσεων και εισηγήσεων προς την Κυπριακή Πολιτεία.
Συνεχής ήταν η αρθρογραφία του στον ελλαδικό και στον ελληνοκυπριακό τύπο, ενώ αποτελούσε και το βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του ΡΚΚ στην Ελλάδα, του περιοδικού «Φωνή του Κουρδιστάν».
Κρίσιμο για την πορεία του κουρδικού ζητήματος αλλά και για την απόφαση της Τουρκίας να τον δολοφονήσει, στάθηκε το Συνέδριο που διοργανώθηκε στις Βρυξέλλες 12 και 13 Μαρτίου 1994, στο οποίο ο Θεόφιλος ήταν διοργανωτής και η ψυχή του, όπως τον αποκάλεσαν πολλοί. Δημιούργησε πανικό στην Τουρκία με τις αποκαλύψεις του, με την Ευρωπαϊκή απήχηση του Συνεδρίου. Όλοι οι επίσημοι παρευρισκόμενοι πολιτικοί, κατέκριναν την Τουρκία για αδιαλλαξία, τρομοκρατία και καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στέρηση της Ελευθερίας, παράνομη κατοχή του 40% του εδάφους της Κύπρου και καταπίεση του Κουρδικού Λαού. Να σημειωθεί, ότι έκανε και πολλές ενέργειες που αφορούσαν στην ανεύρεση των Αγνοουμένων της Κύπρου.
Όπως φάνηκε, το συνέδριο στις Βρυξέλλες έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη ζωή του Θεόφιλου Γεωργιάδη, διότι στάθηκε ακλόνητο εμπόδιο στα σχέδια των Τούρκων. Έτσι, η Τουρκία κατέφυγε στη γνωστή τακτική που χρησιμοποιεί για εκβιασμό και τρομοκρατία, τη δολοφονία.
Η ΜΙΤ τον δολοφονεί με 5 σφαίρες
Το τουρκικό κράτος ήθελε πλέον να βγάλει από τη μέση τον αεικίνητο και ενοχλητικό Θεόφιλο Γεωργιάδη. Πράκτορες της ΜΙΤ, είχαν ήδη εξαγοράσει ένα από τα κεφάλια του τουρκοκυπριακού υποκόσμου με χρήματα και ναρκωτικά για να κλείσει τη… δουλειά. Αυτός ήρθε σε επαφή με τρεις Ελληνοκύπριους, που ανέλαβαν να εκτελέσουν τη «δουλειά» με τα απαραίτητα «οφέλη».
Στις 20 Μαρτίου 1994, επτά μόλις μέρες μετά το συνέδριο στις Βρυξέλλες, περίπου στις 10:20 το βράδυ, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης κατέβηκε από το αυτοκίνητό του, έχοντας σταθμεύσει έξω από την οικία του, στην οδό Θουκυδίδου στην Αγλαντζιά. Μία μηχανή που τον περίμενε, πλησίασε και τον πυροβόλησε πέντε φορές. Ο Θεόφιλος περνούσε στην αθανασία χτυπημένος βαριά.
Μέσα στα μόλις 37 χρόνια της ζωής του, ο Θεόφιλος υπηρέτησε τον αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για Ελευθερία όσο λίγοι. Δεν έπαψε ποτέ να καταγγέλλει τα εγκλήματα του τουρκικού κράτους και να γίνεται ενοχλητικός. Ακούραστος αγωνιστής, σφόδρα αντιομοσπονδιακός, που έκανε σκοπό της ζωής του τον αντικατοχικό – απελευθερωτικό αγώνα, ήταν πρωτοστάτης της ελληνοκουρδικής συμμαχίας, ενώ αποτελούσε τον κύριο στυλοβάτη της διεθνοποίησης του Κουρδικού ζητήματος και τον αεικίνητο εκπρόσωπο της τότε Κυπριακής Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν.
Σε ένδειξη τιμής προς τον αεικίνητο φίλο τους, χιλιάδες παιδιά στο Κουρδστάν έχουν λάβει από τότε το όνομα Θεόφιλος. Αντιστοίχως το ελληνικό και το κυπριακό κράτος, φρόντισαν να σβήσει η μνήμη του και –κυρίως- οι ιδέες του.
